Hans Vogels beste debutant in Dakar 2014

Hevig geëmotioneerd stond Hans Vogels, omringd door het BAS Dakar-team, op het podium in Valparaíso. Klus geklaard, Dakar uitgereden, veel geleerd en beste debutant in het motorklassement op de koop toe. “Zo geweldig dit. Ik voel me ook echt een winnaar.”

 

Op het podium voelde Vogels de ontlading van twee weken Dakar. “Ongelooflijk. Ik kreeg mijn medaille en de prijs voor Rookie of the year en het publiek ging helemaal uit zijn dak. Ik geniet met volle teugen.” De laatste etappe had Vogels ook al zo’n plezier gedaan: “Een heerlijke proef. Ik heb zó lekker gereden. In één woord: geweldig.”

 

Vogels kan terugkijken op een uitstekend debuut in de Dakar – een editie die gerust zwaar mag worden genoemd. 55 procent van de motorrijders haalde finish niet. Van de 58 rookies kwamen er 19 aan de finish. En daar steekt Vogels met de 22ste plaats algemeen met kop en schouders bovenuit.

Twee slechte dagen kende Vogels in zijn debuut-Dakar, twee keer in een marathonetappe. Op dag 3 kwam hij door een navigatiefoutje in een ravijn terecht. Vogels toonde aan te beschikken over een enorme veerkracht en vechtlust. Hij moest diep in zijn reserves putten en het doorzettingsvermogen uit zijn tenen halen om eruit te komen.

 

“Ik ben de man met de hamer wel tien keer tegengekomen en elke keer sloeg ie harder. Ik zat helemaal alleen in een enorm woest gebied. Ik heb me immens eenzaam gevoeld. Door de ijle lucht op 4000 meter hoogte had ik barstende hoofdpijn. Ik was soms helemaal de weg kwijt. Er komt van alles in je op: opgeven, doorgaan, nooit meer. Ik heb een paar keer overwogen om op de noodknop te drukken. Maar op de rode knop drukken is opgeven en dat wilde ik niet. Ik besloot om te blijven proberen tot mijn benzine of mijn water op was. Dat ik eruit gekomen ben, beschouw ik als een wonder.”

 

Op dag 7 kwam Vogels de man met de hamer nog een keer tegen. Door de hoogte werd hij ziek: “Ik keek scheel van de hoofdpijn en moest voortdurend overgeven. Het ging gewoon echt niet meer. Ik was zo slap dat ik nauwelijks op de motor kon blijven zitten. Bij de finish heb ik een half uur aan het zuurstof gelegen.”

 

In de andere etappes reed hij nagenoeg foutloos, met een opvallend goede uitslag in de vijfde etappe, die voor de motorrijders de zwaarste etappe bleek te zijn vanwege de extreme hitte en het zware terrein. Waar nodig nam hij gas terug, meed hij risico’s en reed hij met verstand naar de finish. Als verbeterpunten voor volgend jaar noemde Vogels onder meer een constante snelheid leren aanhouden en nog beter leren navigeren op snelheid.

 

Geen reacties

Plaats een reactie